روزگار سختیست. بعضی از مردم برای بدست آوردن نان شبشان هم مشکل دارند. گرانی و شیب های تند کمر شکسته ملت را خورد کرده است. رئیس جمهور می گوید خزانه خالیست اما نمیدانیم پول چند میلیاردی تغییر دکوراسیون دفتر ریاست جمهوری از کجا آمده است. یک روز با سبد کالا غرور و عزت ملی را لگدمال می کنند و یک روز با جشن و رقص لزگی کاخ سعدآباد دل مردم را می شکنند.

و هر دم ازین باغ بری می رسد، تازه تر از تازه تری می رسد. اینبار جناب سخنگو می گوید : برگزاری جشن و مراسم در سالگرد انتخاب قاطعانه آقای روحانی توسط مردم، یک حق است و در جهت نشاط جامعه لازم است و دستگاه های اجرایی باید از این فرصت استفاده کنند.

مردم مانده اند جیب خالی خزانه را باور کنند یا ولخرجی های دولت از جیب بیت المال را. اما تنها باوری که مردم آنرا قبول دارند جیب خالی خودشان است و چشمان حسرت زده شان در مقابل سونامی واردات پروشه آقا زاده ها به کشور.

اما مردم دل رحمی داریم. حاضرند نان شبشان را به سختی بدست بیاورند اما همان نان را با همسایه تقسیم کنند. مردمی که بی تفاوت از کنار دخترک دست فروش کنار خیابان نمی گذرند و محض شاد کردن دلش هم که شده آدامسی می خرند تا لبخند را باهم تقسیم کنند.

رئیس جمهور محبوب ماهم با شادی موافقیم اما اینجا مردم دلشان برای هم می تپد نه برای جشن و پایکوبی. شادی و جشن و نشاط ما زمانیست که تمام ملت باهم شاد باشند.