تعداد بازدید 1192 یادی از امیر آسمان ها…
نویسنده	پیام

ali ارسال‌ها : 4 عضویت: 9 /11 /1392

یادی از امیر آسمان ها… گفت: آری. آن هنگام که سوار بر شاهین بلندپروازش سینه آسمان را می‌درید و به سوی خصم زبون می‌تاخت، هرگز به گردش نمی‌رسیدم. از خورشید، بابایی را جویا شدم. گفت: در بیابانی تفتیده و برهوت درحالی‌که خار مغیلان به پایش نیشتر می‌زد از این سنگر به آن سنگر می‌شتافت و در زوال ظهر وقتی لهیب آتش سوزانم سر برهنه‌اش را می‌آزرد، دست به نیایش برداشته و با معبودش عاشقانه سخن می‌گفت! از سحرگاهان، بابایی را طلبیدم. گفت: شباهنگ از ضجه نیمه ‌شبش خبرم می‌داد و چون من رسیدم زمزمه «الهی العفوش» مرا به خود آورد و هشیارم ساخت. از «رعد» بابایی را پرس و جو کردم. گفت: غرش پرنده آهنین بالش، هیبت و عظمت مرا به سخره گرفته بود، امّا نامم زینت بخش قرارگاهش بود. از فلک پرسیدم چون بابایی چند دیده‌ای؟ گفت: بابایی؟!… گریست!! … که مادر دهر چون او کم زاید. آری. با همه کس می‌توان در مورد شهید بابایی سخن گفت، چه او گمنام، آشنای همه بود و مشک وجودش آنسان بوئیدنی بود که عطار را نیازی به توصیف نبود، که او هرگز چنین نکرد.

یکشنبه 15 تیر 1393 - 23:26

تشکر شده:

ali ارسال‌ها : 4 عضویت: 9 /11 /1392	پاسخ : 1 RE یادی از امیر آسمان ها… باتشکر از موضوع خوبتون
یکشنبه 15 تیر 1393 - 23:44